Η νέα γραφειοκρατία είναι προοδευτική, όχι με την έννοια του φιλελευθερισμού, αλλά της κοινωνικής προόδου, αφού αποτελείται από ηγέτες των πρόσφατων κοινωνικών κινημάτων, παλιές φιγούρες των παλαιών καθεστώτων και τεχνοκράτες της πρωτοπορίας. Είναι επίσης αναπτυξιακή και υπέρμαχος της υλικής προόδου, την οποία κατανοεί ως υψηλή ικανότητα κατανάλωσης εμπορευμάτων, καθώς πιστεύει στις κοινωνικά ωφέλιμες αρετές της ανάπτυξης της οικονομίας της αγοράς. (…)
Είναι προφανές ότι η πρόοδος της οικονομίας είναι θεμελιώδης για την καλή πορεία μιας κοινωνίας που υπόκειται στους νόμους της παγκόσμιας αγοράς, και φαίνεται να εξαρτάται καταρχάς από την εκμετάλλευση μεταλλευτικών, ξυλουργικών, υδάτινων, γεωργικών και πετρελαϊκών πόρων. Φαίνεται να μην υπάρχει άλλη εναλλακτική πέρα από την αποδιάρθρωση των παλαιών κοινωνικών δομών που συνδέονται με παρωχημένες μορφές καπιταλισμού, ή η καταστροφή του εδάφους και η αποδιάρθρωση των επιζώντων κοινοτήτων. Η νέα κυρίαρχη τάξη προσπαθεί να σταθεροποιήσει την ταξική κοινωνία μέσω της επιβολής ενός εξορυκτικού μοντέλου βασισμένου στην εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου ως βασικού κινητήρα ανάπτυξης. Χρησιμοποιεί την παλιά ρεφορμιστική τακτική των σοσιαλδημοκρατών, της «ευημερίας» σε στάδια, ενώ αναπαράγει το παλιό εξαγωγικό μοντέλο, το μοναδικό που της επιτρέπει να προλεταριοποιεί χωρίς δράματα τα τμήματα του πληθυσμού, κυρίως τα αγροτικά, που παρέμεναν εκτός της αγοράς, κάτι που τους έδινε την κατηγορία των «φτωχών». (…)
Σύμφωνα με τα πρότυπα των προοδευτικών, η «ευημερία του λαού» συνίσταται στην κατοχή φετιχοποιημένων αντικειμένων όπως αυτοκίνητα, οικιακές συσκευές, υπολογιστές και κινητά τηλέφωνα, στη χρήση φυτοφαρμάκων και τραπεζικών βιβλιαρίων, ή στις online και μεγάλης κλίμακας αγοραπωλησίες, ακριβώς ο τύπος της δυστυχίας που χαρακτηρίζεται από την αφθονία άχρηστων εμπορευμάτων που εξαπλώνονται σε χώρες που έχουν καπιταλιστικοποιηθεί πλήρως. Η Πρόοδος, σημαία της νέας τάξης, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την εκβιομηχάνιση του εδάφους και την χρηματοπιστωτικοποίηση κάθε κοινωνικής δραστηριότητας. Έτσι, οι παραδοσιακοί τρόποι ζωής, αγροτικοί, συλλογικοί, πρέπει να υποκύψουν μπροστά στον σύγχρονο, καταναλωτικό, ατομιστικό και αρπακτικό τρόπο ζωής, ώστε να διατηρηθεί η τρέχουσα ταξική ισορροπία και να εδραιωθεί η εξορυκτική γραφειοκρατία.
Στη Λατινική Αμερική, τα κράτη είναι τώρα το κλειδί της παγκοσμιοποίησης, των υποδομών της οποίας αναλαμβάνουν οι κυβερνήσεις τους. Οι δρόμοι, τα φράγματα, οι πολεοδομήσεις και οι σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας προετοιμάζουν και διαμορφώνουν το έδαφος για τη διείσδυση της οικονομίας: αναλαμβάνουν να «συντονίσουν και να ενοποιήσουν τη χώρα», δηλαδή διευκολύνουν τη μετατροπή του εδάφους σε κεφάλαιο. Η εν λόγω διαδικασία αδιαφορεί για τις πραγματικές ανάγκες του πληθυσμού και τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, αφού επιδιώκει αποκλειστικά καπιταλιστικούς στόχους. (…)
Πηγή: Indymedia Βαρκελώνης
Μετάφραση: Ευλογημένη Η Φλόγα
Πρόσφατα σχόλια