“Κοινωνικός πόλεμος στον κρατικό πόλεμο”, αυτή ήταν η γραφή που έμεινε τη νύχτα της 22ας Μαΐου κοντά σε 2 repeaters που πυρπολήθηκαν κοντά στη Μπολόνια. Μια ελάχιστη χειρονομία ενεργητικής ανυπακοής σε ένα κράτος που ζει από πολέμους και σφαγές και σήμερα κατηγορεί τους αναρχικούς για σφαγή, που στέλνει όπλα αλλά επιδεικνύεται ως φορέας της ειρήνης, που νομιμοποιεί τη χρήση βασανιστηρίων μέσω του καθεστώτος 41bis. Ενεργούμε, γιατί εδώ και 2 χρόνια μας κλειδώνουν κατά διαστήματα, μας εκβιάζουν και μας αφαιρούν τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε με βάση τις ελεύθερες επιλογές μας αυτό που συνέβαινε. Όλα αυτά για να λειτουργήσει η μηχανή του χρήματος του καπιταλισμού. Και σήμερα βρισκόμαστε οι πλούσιοι πλουσιότεροι, οι φτωχοί φτωχότεροι και η κοινωνία πιο αποξενωμένη, επικριτική και καχύποπτη. Τώρα, με τον πόλεμο, συμβαίνει ξανά: έκτακτη ανάγκη, εθνική ενότητα, θυσίες, γιατί τα αφεντικά, πέρα από τη χώρα τους, πρέπει να διεκδικήσουν και να προχωρήσουν τα συμφέροντά τους, στο πετσί όσων βρίσκονται κάτω από τις βόμβες, όσων μπαίνουν φυλακή για διαμαρτυρίες, όσων εξαθλιώνονται. Αν δεν θέλουμε ο πόλεμος που μας κάνουν να κάνει τον κόσμο αβίωτο, είναι καιρός να ξεσηκωθούμε, να αντεπιτεθούμε και να χτυπήσουμε ακόμα και απρόβλεπτα, γιατί πρέπει να ξέρουν ότι μπροστά στα σχέδιά τους υπάρχουν αυτοί που είναι ακίνητοι και σιωπηλοί και δεν θέλουν να είναι.
Για την Άννα, τον Χουάν και τον Αλφρέντο
Κατά των βασανιστηρίων της φυλακής και του 41 bis
Για όλα τα Χ φυλακισμένα που αγωνίζονται
Πηγή: Dark Nights
Μετάφραση: ΔΟ ΕΗΦ
