Στις 28 Φλεβάρη συμπληρώνονται δύο χρόνια από το πολύνεκρο έγκλημα των Τεμπών. Δύο χρόνια μετά και οι αιτίες της σύγκρουσης της επιβατικής αμαξοστοιχίας της Hellenic Train με μια εμπορική, παραμένουν ασαφείς. Ασαφείς ακριβώς γιατί κύριοι υπαίτιοι αυτού του εγκλήματος είναι οι καπιταλιστικές πολιτικές του κράτους και του κεφαλαίου του.
57 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και πόσοι άλλοι τραυματίστηκαν σοβαρά, με την κυβέρνηση να προσπαθεί να συγκαλύψει τα αίτια της τραγωδίας, υπερασπιζόντας για άλλη μια φορά το ιδιωτικό κεφάλαιο της μεγαλοαστικής τάξης. Οι τελευταίες εξελίξεις οι οποίες είδαν το φως της δημοσιότητας δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνειών και παρεξηγήσεων. Είτε πρόκειται για λαθρεμπόριο καυσίμων είτε για μεταφορά οποιωνδήποτε εύφλεκτων υλικών, η Hellenic Train, η Νέα Δημοκρατία και το κεφάλαιο καλύπτουν το έγκλημά τους.
Μια συγκάλυψη η οποία άρχισε να εξελίσσεται από τα πρώτα κιόλας λεπτά της σύγκρουσης, με την πρωτοφανούς μεγέθους κινητοποίηση του επιτελικού κράτους της ΝΔ, το οποίο έτρεξε να καλύψει με μαφιόζικους όρους την πάγια συμπλεγματική σχέση της αστικής εξουσίας με το παρασιτικό κεφάλαιο και τα συμφέροντά του.
Η κρατική διαχείριση, με ιδιαίτερη ζέση, φρόντισε να αλλοιώσει το χώρο της σύγκρουσης, μεταφέροντας και μπαζώνοντας τα υλικά και τον ίδιο το χώρο, σε μια προσπάθεια να αποκρυφτούν βασικά στοιχεία που θα μπορούσαν να αποδεικνύουν το τι πραγματικά μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία, τις πραγματικές συνθήκες της σύγκρουσης και τους πραγματικούς υπευθύνους της.
Πολιτικές εντολές που δόθηκαν από “γνωστούς-αγνώστους”, πολιτικοί και επιχειρησιακοί αρμόδιοι που ήταν “απόντες-παρόντες”, βίντεο που εξαφανίστηκαν ή αλλοιώθηκαν, ένα πολιτικό σύστημα εξουσίας και ένας πρωθυπουργός που “δεν ήξερε, δεν είδε, δεν ενημερώθηκε”. Ένας υπουργός που παραιτήθηκε ξαναβάζοντας άμεσα υποψηφιότητα και μια επικοινωνιακή καμπάνια που βασίστηκε στο ανθρώπινο λάθος, ντυμένη με τη θρασύτητα των πολιτικών παραγόντων που χρησιμόποιησαν ως άλλοθι ένα επίπλαστο 41%, ειρωνευόμενοι το σύνολο της κοινωνίας και των αγώνων των συγγενών των θυμάτων που ζητούν δικαίωση. Ταυτόχρονα η Hellenic Train, η οποία εξαγόρασε το σιδηροδρομικό δίκτυο για ένα κομμάτι ψωμί, ψεύδεται για το περιεχόμενο της αμαξοστοιχίας, ρίχνοντας την ευθύνη στους εργαζόμενούς της.
Παρ’ όλα αυτά η ουσία του εγκλήματος των Τεμπών ήταν και παραμένει μία.
Πως απέναντι στα κέρδη τους βρίσκονται οι ζωές μας. Απέναντι στη βία του κεφαλαίου όμως βρίσκεται και η αντιβία της τάξης μας. Αυτό έδειξαν και τότε οι μεγαλειώδεις και ιστορικές συγκεντρώσεις της εργατικής τάξης και του λαού, αυτό έδειξε και τώρα η συγκλονιστική συγκέντρωση της περασμένης Κυριακής στο Σύνταγμα. Οι πλατείες όλων των πόλεων πλημμύρισαν από διαδηλωτές ενώ τα συνταρακτικά τελευταία λόγια των επιβατών “δεν έχω οξυγόνο”, έγιναν σύνθημα εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.
Η κοινωνική οργή που κατακλύζει την κοινωνική πλειοψηφία εκφράστηκε με δυναμικό τρόπο εκείνη την Κυριακή, αφοπλίζοντας για τα καλά τους κρατικούς και καπιταλιστικούς μηχανισμούς, υπενθυμίζοντάς τους πως τίποτα δε θα ξεχαστεί.
Η φθορά ολόκληρου του μαφιόζικου πολιτικού εγχώριου καθεστώτος, μέσων της απονομιμοποίησης της εικόνας του συστήματος, αποτελεί μια μικρή νίκη για τους νεκρούς των Τεμπών και συνολικά για τους νεκρούς της τάξης μας. Το ιστορικό νήμα άλλωστε των ταξικών-κοινωνικών αγώνων και διεκδικήσεων της τελευταίας 15ετίας, η οποία σημαδεύτηκε, από τη μία από το ξεπούλημα και τις ιδιωτικοποιήσεις των δημοσίων αγαθών, εξαιτίας των μνημονιακών και αντιλαϊκών πολιτικών που ακολουθήθηκαν από το σύνολο των εκπροσώπων/διαχειριστών της αστικής εξουσίας (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) και σύμφωνα με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και από την άλλη από τις μαζικές διαδηλώσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματου που διαμόρφωσαν τις κοινωνικές/ταξικές αντιστάσεις, θα μας υπενθυμίζει πάντα τα ιστορικά μας καθήκοντα.
Καθήκοντα που δεν είναι άλλα από τη συνέχιση του αγώνα ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα και το κεφάλαιο.
Η επίθεση στα κεντρικά γραφεία της Hellenic Train το βράδυ της Παρασκευής 31 Ιανουαρίου, αποτελεί ένα μέρος του συνολικότερου αγώνα μας. Μια κίνηση συμβολικής αντεπίθεσης έναντια στους ιθύνοντες του καπιταλιστικού εγκλήματος αλλά και τιμής σε όσους έχασαν τη ζωή τους. Μια συνολική υπενθύμιση πως θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, για δημόσια και δωρεάν κοινωνικά αγαθά, για τις ίδιες μας τις ζωές.
Οι εξελίξεις του επόμενου διαστήματος θα μας βρουν στο σημείο όπου χτυπάει η καρδιά της τάξης μας. Εκεί που όλα κρίνονται, στους δρόμους του αγώνα. Εκεί που θα συναντηθούν οι κοινωνικές, λαϊκές, ταξικές δυνάμεις για να δηλώσουν και να διασφαλίσουν ότι το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπτη, δε θα συγκαληφθεί.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
προλετάριοι αγωνιστές/στριες
Πρόσφατα σχόλια