Λονδίνο, Δύο αφίσες για τον Alfredo Cospito που εμφανίστηκαν σε κάποιους δρόμους του Λονδίνου.
λαμβάνουμε και διαδίδουμε:
Η ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ ΕΊΝΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΆΤΕΥΤΗ
ALFREDO COSPITO ΑΠΌ 41 BIS
Ο Alfredo Cospito έκανε την επιλογή της απεργίας πείνας μέχρι τέλους ενάντια στο ιταλικό καθεστώς φυλακής 41 bis, έναν συγκεκριμένο τάφο, όπου ο νόμος προσπάθησε να τον θάψει για να εμποδίσει τη διάδοση των ιδεών του για την ελευθερία και την ανάγκη επίθεσης στους εχθρούς της.
Η εξουσία χρειάζεται να μοντελοποιεί, να προβλέπει και να μετρά, προσπαθώντας πάντα να αποφύγει τα χειρότερα για τον εαυτό της. Αλλά όταν οι άνθρωποι σταματήσουν να δέχονται τους εκβιασμούς, σταματήσουν να ακούνε τις προβλέψεις, και στη συνέχεια ακόμη και τις προειδοποιήσεις, και αρχίσουν να ενεργούν – τότε τα πράγματα μπορούν να γίνουν απρόβλεπτα.
Με τον Alfredo, το ιταλικό κράτος αντιμετώπισε κάτι που δεν μπορεί να συνυπολογίσει στους υπολογισμούς του – προσπαθεί να υπολογίσει έναν αγώνα χωρίς μέτρο.
Ο Alfredo Cospito δεν θα δεχτεί ανταλλαγή για την ελευθερία του. Η ασυμβίβαστη απαίτησή του ξεχύνεται από το μπουντρούμι στους δρόμους, ανεφοδιάζοντας την κοινωνική θύελλα πέρα από τείχη και σύνορα.
Το κόστος της απώλειας της επιφάνειας του ελέγχου είναι αρκετό για να χρεοκοπήσει οποιαδήποτε αρχή.
Αλλά η Ελευθερία είναι αδιαπραγμάτευτη και χωρίς όρια.
ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΊΣΕΙ ΝΑ ΖΕΙ ΠΕΡΉΦΑΝΑ ΈΝΑΣ ΑΝΑΡΧΙΚΌΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΊΑ ΑΠΟΦΆΣΙΣΕ ΝΑ ΠΕΘΆΝΕΙ ΠΕΡΉΦΑΝΑ
χρησιμοποιώντας το σώμα του ως όπλο για να επιτεθεί στη δικαστική συνωμοσία που διαστρεβλώνει το πρόσωπό του, τον αγώνα του και την ίδια την ουσία του αναρχισμού, προκειμένου να τον θάψουν ζωντανό με τον νόμο 41bis κατά της μαφίας.
με τον Alfredo Cospito
τερματίστε το 41bis τώρα!
„Υπάρχουν δύο τύποι αλληλεγγύης. Μια παθητική που πολύ συχνά χρησιμεύει μόνο για να ξεπλύνει τη συνείδηση για την αδράνεια κάποιου και που δεν γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις.
Και έπειτα η ενεργητική, συγκεκριμένη, πραγματική αλληλεγγύη που κάποιοι αποκαλούν επαναστατική, η οποία δημιουργείται μέσα στη σιωπή και την ανωνυμία, όπου μόνο οι καταστροφικές πράξεις μιλούν ακόμη και μέσα από τα λόγια που ακολουθούν. Περιττό να πω ποια από τις δύο προτιμώ.
Σε τελική ανάλυση, η καλύτερη αλληλεγγύη που θα μπορούσα να λάβω είναι να βλέπω τον σχεδιασμό αυτής της νέας αναρχίας, σε όλες τις μορφές της, να συνεχίζει να προχωράει μπροστά, χωρίς να αντιδρά στα χτυπήματα της καταστολής. Δεν θα το αρνηθώ.
κάθε ενέργεια που κάποιος μας χαιρετίζει ως αναρχικούς κρατούμενους, τόσο στην Ιταλία όσο και στον υπόλοιπο κόσμο, η καρδιά μου γεμίζει χαρά.
Αυτή είναι η ζωή μου σήμερα. Ο πόλεμος συνεχίζεται, ποτέ δεν τα παρατάμε, ποτέ δεν υποχωρούμε“. Alfredo Cospito 2014.
ΦΩΤΙΆ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΈΣ!
Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ
Πηγή: Dark Nights
