Φαίνεται ότι στις 24 Φεβρουαρίου, κάτι ατυχές συνέβη στο Ιταλικό Πολιτιστικό Ινστιτούτο στο Λονδίνο.
Σε αυτό το εκλεπτυσμένο φυλάκιο του ιταλικού κράτους, οι επισκέπτες καλούνται να απολαύσουν μια τρέχουσα σειρά διαλέξεων, από επιλεγμένους ακαδημαϊκούς εμπειρογνώμονες, για τα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα της εποχής, με την παρουσία του πρέσβη. Την προηγούμενη εβδομάδα, το ακροατήριο παρακολούθησε μια συζήτηση για την ενεργειακή μετάβαση, ενώ την επόμενη εβδομάδα το θέμα θα ήταν η Δικαιοσύνη.
Όλα αυτά καθιστούν τόσο λυπηρό το γεγονός ότι η ρωμαϊκή πρόσοψη του κτιρίου, με τους κομψούς λευκούς κίονες και τη βαριά ξύλινη πόρτα, φαίνεται να έχει ποτιστεί με μπογιά από κάποιους βάνδαλους που προφανώς δεν έχουν την ικανότητα να εκτιμούν τέτοια πράγματα.
Ίσως ήταν κάποιοι που δεν πίστευαν στο „βιώσιμο“ μέλλον του καπιταλισμού; Ανεπρόκοποι άνθρωποι που ψάχνουν να προκαλέσουν, δημιουργώντας πάντα προβλήματα σε λογικά σχέδια.
Θα ήταν ιδιαίτερα κρίμα αν η πράξη αυτή σκιάσει τη διάλεξη της επόμενης εβδομάδας. Μια συγκέντρωση καλλιεργημένων και κοσμοπολίτικων ατόμων για να ακούσουν για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα όπως η Δικαιοσύνη, σίγουρα απαιτεί ένα ποτήρι ιταλικό κρασί και ένα καναπεδάκι που θα καταναλωθεί με ήρεμη περισυλλογή.
Μήπως οι ανεύθυνοι[ες] ήθελαν να χλευάσουν το ιταλικό κράτος για τις σφαγές του στις φυλακές κατά τη διάρκεια του lockdown του 2020; Ή για τον αξιόπιστο και αιματηρό ρόλο του στην εξασφάλιση των συνόρων της Ευρώπης από την πίεση της παράτυπης μετανάστευσης;
Αλλά μια άλλη ανησυχητική ερμηνεία παραμένει. Άλλωστε, ο Alfredo Cospito, του οποίου ο αγώνας με απεργία πείνας ενάντια στο διαβόητο καθεστώς απομόνωσης του 41bis βρίσκεται στα τελευταία κρίσιμα στάδια, είχε μια ακόμη έφεση που απορρίφθηκε αργότερα την ίδια μέρα, από τα σοφά μέλη της ιταλικής δικαιοσύνης.
Αυτός ο αγώνας, έχοντας ξεσηκώσει έναν ανεμοστρόβιλο δράσης που σαρώνει πέρα από τους τοίχους της φυλακής, ακόμη και πέρα από τα εθνικά σύνορα, γίνεται τόσο σοβαρός που ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι έχει αυξήσει εδώ και αρκετό καιρό την ασφάλεια γύρω από τα διπλωματικά κτίρια του ιταλικού κράτους διεθνώς.
Όποια και αν είναι η αλήθεια, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι οι παρορμήσεις πίσω από μια τέτοια πράξη δεν μπορούν παρά να συμβάλουν στη γενική ατμόσφαιρα αγανάκτησης και έλλειψης διαλόγου με την εξουσία, την οποία ο αγώνας του Alfredo Cospito, ενάντια στους όρους ζωής και θανάτου που θέτει η εξουσία, φαίνεται να έχει φουντώσει παντού.
Πηγή: Dark Nights
Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ
