Η ανάμνηση του θανάτου κάποιου/ας που μας συγγενεύει σε ιδέες και πρακτικές είναι για κάποιους/ες απαραίτητο να συνεχίσει να γίνεται χρόνο με τον χρόνο, και πεθαίνοντας κατά την διάρκεια μιας δράσης που συνάδει με τις αντιεξουσιαστικές ιδέες, η μνήμη του θανάτου είναι ένας τρόπος διάδοσης των ιδεών που οδήγησαν στον θάνατο.
Είναι πολύ σκληρός ο απροσδόκητος θάνατος ενός/μιας συντρόφου/ισσάς μας και είναι πολύ δύσκολο για όσους τον/ην γνωρίζαμε.
Η μνήμη των συντρόφων/ισσών που δεν είναι πια μαζί μας είναι μέρος όσων γνωρίζουμε, ζουν μαζί μας αλλά θα πεθάνουν και μαζί μας, οπότε το να μην παραμελούμε τη μνήμη αυτών που υπήρξαν στο χθες, στο σήμερα και εκείνων που θα έρθουν στο μέλλον σημαίνει το να μην παραμελλούμε τις μελλοντικές δράσεις.
Σήμερα τιμούμε τη μνήμη κάποιας που δολοφονήθηκε από τους εκτελεστές της εξουσίας σε μια δράση που ωθήθηκε από ιδέες που αμφισβητούν την κυριαρχία.
Claudia López, η μνήμη σου είναι μέρος της διάδοσης αυτών των αντιεξουσιαστικών ιδεών και αφήνει στην άκρη την παραμέληση της ιστορίας μας.
Πηγή: Informativo Anarquista
Μετάφραση: Ευλογημένη Η Φλόγα
