Στις 16 Δεκεμβρίου 2009, με απέλασαν από την Αργεντινή μετά από 21 μήνες εγκλεισμού σε διαφορετικές μονάδες της επαρχίας Neuquén για να παραμείνω στη διάθεση του κράτους της Χιλής και από τότε έχουν περάσει ήδη 14 χρόνια.
Το 2014 καταδικάστηκα σε 14 χρόνια για δύο ληστείες τραπεζών. Καταδικάστηκα ότι, αυστηρά μιλώντας, συμμορφώνομαι πλήρως, από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς κανένα όφελος και ότι αυτό ολοκληρώνεται σήμερα, 16 Δεκεμβρίου 2023 και όμως το κράτος με κρατάει πίσω από τα κάγκελα.
Σύμφωνα με τους χωροφύλακες, πρέπει να εκτίσω άλλα 12 χρόνια φυλάκισης μέχρι το 2036 για να μπορέσω να κάνω αίτηση για κάποιο ενδοσωφρονιστικό επίδομα. Σύμφωνα με τις αναδρομικές τροποποιήσεις στον παράνομο νόμο της Χιλής, το 2056 καταδικάζονται οριστικά οι καταδίκες μου, όλες για γεγονότα που συνέβησαν πριν από περισσότερα από 30 χρόνια.
Μια τρέλα αριθμών και ετών τυπική της στρατιωτικής δικαιοσύνης του Πινοσέτ, ντροπιαστικά σε ισχύ και που υποστηρίζεται ακόμα από πρόσφατες αποφάσεις του εφετείου της Rancagua, του Σαντιάγο, του Ανωτάτου Δικαστηρίου και του Συνταγματικού Δικαστηρίου αυτής της αμνησιακής χώρας που κυβερνάται σήμερα από το κομμουνιστικό κόμμα, το Frede Amplio και όλα τα προοδευτικά και σοσιαλδημοκρατικά αποβράσματα πάντα στην υπηρεσία των συμφερόντων του μεγάλου θεού του κεφαλαίου.
Σε αυτό το πλαίσιο, πριν από λίγες μέρες, η Monica και ο Francisco, αναρχικοί σύντροφοι της δράσης που έλαβαν όλη την εκδίκηση του κράτους, καταδικάστηκαν από τη δημοκρατική ιεροεξέταση του κεφαλαίου, ιδιαίτερα ο Francisco που του επιβλήθηκαν 86 χρόνια φυλάκισης από την κυριαρχία, έχοντας γίνει πλέον ο επαναστάτης κρατούμενος των Χιλιανών φυλακών με την υψηλότερη ποινή, και για τον οποίο πρέπει να ξέρουμε πως να τον συντροφεύουμε με καθημερινές δράσεις χωρίς παύσεις αφού ο δρόμος προφανώς θα είναι μεγαλύτερος. Πάντα από συνενοχική συγγένεια και ποτέ από θυματοποίηση!!
Από την άλλη πλευρά, την ίδια εβδομάδα, στην κατειλημμένη Wallmapu, το ρατσιστικό σύστημα δικαιοσύνης της Χιλής βρήκε ένοχο για τον θάνατο του γουρουνιού Nain τον Μαπούτσε Luis Tranamil Nahuel που αυτές τις μέρες ετοιμάζεται να λάβει βαριά ποινή όπως και ο Μαπούτσε Nelson Queupil που αντιμετωπίζει μια επικείμενη ποινή, και οι δύο ακολουθώντας τον δρόμο του weichan* βρίσκονται στις φυλακές της Χιλής, με υψωμένες γροθιές, βιώνουν την επέλαση της κρατικής επιθετικής επιχείρησης κατάληψης [των περιοχών των Μαπούτσε].
Ο νομικός εμετός της εξουσίας έγινε αισθητός αυτόν τον Δεκέμβριο στα εδάφη που κατέχει το κράτος της Χιλής. Οι αναρχικοί και οι Μαπούτσε είναι αποδέκτες κρατικής εκδίκησης επειδή δεν σκύβουν το κεφάλι και αγωνίζονται, για να διατηρήσουν μια, πάντα αξιοπρεπή και διαρκή, ενεργή αντίσταση. Με αποφασιστικότητα και αίμα, με πολλά χρόνια εγκλεισμού και πικρές στιγμές, με πολύπλοκους καιρούς, αλλά πάνω απ’ όλα, με έναν ισχυρό δεσμό αγάπης μεταξύ πολλών που δεν υποχωρούν, που δεν φοβούνται και δεν αποθαρρύνονται, ούτε συγχωρούν ούτε συμβιβάζονται.
Ανεξάρτητα από το ποιος διοικεί το κράτος, δεν έχουμε δεχτεί κάτι περισσότερο από συνεχή καταστολή μαζί με μόνιμη σκλήρυνση του νομικού πλαισίου από το 1990 έως σήμερα στο δημοκρατικό πλαίσιο του οποίου καυχιούνται όσοι το συντηρούν, το υπερασπίζονται και το δικαιώνουν.
Σε αυτές τις γραμμές, είναι τώρα δυνατό να αναγνωρίσουμε ξεκάθαρες αναλαμπές ενός εξαιρετικά διεφθαρμένου πολιτικού-νομικού-αστυνομικού-σωφρονιστικού συστήματος, πραγματικές συμμορίες που διανέμουν χώρους και μερίδια εξουσίας χωρίς σεβασμό σε οτιδήποτε άλλο εκτός από το χρήμα και στα οποία όσοι από εμάς τα πολεμάμε είμαστε αποδέκτες μιας μόνιμης επίθεσης που μας περιορίζει στις φυλακές τους, σαν αληθινούς όμηρους της εκδίκησής τους. Τα «δικαιώματα» δεν έχουν πλέον σημασία στην τρέχουσα κοινωνική σας τάξη. Αυτό που έχει σημασία είναι η επιβολή του κράτους δικαίου. Ένας νόμος πάντα στην αιώνια υπηρεσία της εξουσίας που έγινε για να μας θάψει στη φυλακή.
Το «τι είναι νόμιμο» δεν έχει πλέον σημασία, αυτό που έχει σημασία είναι ότι είναι η εξουσία και μπορούν να σε καταδικάσουν για οτιδήποτε και μπορούν να σε απαγάγουν, για όσα χρόνια παραμένουν μέσα σε ένα σωφρονιστικό νομικό πλαίσιο που βγαίνει όλο και περισσότερο έξω από τη δική τους νομιμότητα την οποία λένε ότι υπερασπίζονται.
Υπάρχουν αναπόφευκτες προκλήσεις που δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αναβάλλουμε. Προχωρώντας προς την ενίσχυση ενός αντισωφρονιστικού μετώπου με σαφήνεια, που μας επιτρέπει να διατηρήσουμε μια συνενοχική αλληλεγγύη, να θάψουμε την θυματοποίηση του κράτους πρόνοιας, να δημιουργήσουμε δεσμούς από συγκρούσεις και όχι από την προσωρινή απόγνωση του εγκλεισμού, συνεπάγεται την ανάληψη μιας θέσης που τείνει να είναι μια μόνιμη συνεισφορά στον αντιστασιακό αγώνα για την ολοκληρωτική καταστροφή της κοινωνίας-φυλακής.
Έχουμε συντρόφους στη φυλακή για δεκαετίες και θα συνεχίσουν να παραμένουν ως αναπόφευκτο ίχνος της σύγκρουσης. Η κυριαρχία χρησιμοποιεί τα όργανα καταστολής, ελέγχου και τιμωρίας του με το δικαιολογητικό κίνητρο της «ασφάλειας» και από εκεί οι νέες πραγματικότητες εγκληματικότητας και παρανομίας που αναπτύσσονται και εκδηλώνονται προφανώς στην επικράτεια χρησιμοποιούνται ως τέλεια δικαιολογία για τη χρήση όλων των πολεμικών παιχνιδιών και πολιτικών νομικών εργαλείων που τους δικαιολογούν. Για το λόγο αυτό, πρέπει να ενισχύσουμε τους πραγματικούς αγώνες αρθρώνοντας ενεργά δίκτυα που μας επιτρέπουν να διατηρήσουμε τη μεγάλη πορεία για την έξοδο στο δρόμο όλων των ομοϊδεατών μας συντρόφων που είναι φυλακισμένοι στις φυλακές του κόσμου, καταπολεμώντας ξεκάθαρα το κράτος, τη φυλακή και το κεφάλαιο.
Ενισχύοντας τον ανατρεπτικό και αντιεξουσιαστικό αντισωφρονιστικό διεθνισμό, χτίζουμε γέφυρες ανάμεσα στις θάλασσες και τα σύνορα που μας χωρίζουν για να συναντηθούμε μεταξύ αδελφών και φίλων από διαφορετικά γεωγραφικά πλάτη, αναδημιουργώντας τον αγώνα, γνωρίζοντας ο ένας τον άλλον από την ένταση της δράσης έτσι ώστε τα ονόματα και οι ζωντανές ιστορίες όσων αντιστέκονται στις φυλακές να ακούγονται και να μοιράζονται ως απαραίτητη ζύμωση για να προχωρήσουμε στον αγώνα για την καταστροφή του υπάρχοντος.
Μια συνενοχική αγκαλιά για όσους επέστρεψαν στους δρόμους φέτος μετά από πολύ καιρό σε κλουβιά: Gabriel Pombo da Silva, Tomas Meyer Falk, Πώλα Ρούπα και Eric King.
Χαιρετισμός αδελφικού σεβασμού για τον Tony Chavero, κρατούμενο στο Lucha στην Extremera-Μαδρίτη που θα πραγματοποιήσει απεργία πείνας σε αλληλεγγύη με τον αγώνα μας για την ακύρωση των ποινών της στρατιωτικής δικαιοσύνης του Πινοσέτ, μεταξύ 16 και 24 Οκτωβρίου σε μια εκδήλωση διεθνιστικής συνενοχής.
Χαιρετισμός αγώνα και αντίστασης στον Alfredo Cóspito, την Anna Beniamino, τον Juan Sorroche και όλους τους συντρόφους στις ιταλικές φυλακές. Αγαπούνται και υποστηρίζονται από τον παγκόσμιο νότο!!
Στους αντιεξουσιαστές επαναστάτες όλων των τάσεων που αντιστέκονται στις Ελληνικές, Τουρκικές, Ρωσικές, Λευκορωσικές, Γιάνκικες, Γαλλικές, Ινδονησιακές φυλακές και οπουδήποτε βρίσκουν τον πιο ειλικρινή μου σεβασμό και τις ευχές μου για ταχεία ανάκαμψη καθώς και την απαραίτητη ενθάρρυνση και ώθηση για να συνεχίσουν πάντα με σηκωμένη γροθιά.
Μια πολεμική κραυγή για να σπάσει η σιωπή μέχρι την τελευταία άκρη του κόσμου για όλους τους νεκρούς στην ηρωική Παλαιστινιακή αντίσταση ενάντια στον γενοκτονικό Σιωνισμό του κράτους του Ισραήλ!!
Χαιρετίζω όλους τους αναρχικούς, ανατρεπτικούς και Μαπούτσε κρατούμενους στις φυλακές της Χιλής που με αξιοπρέπεια και από πλήρη αυτονομία κρατούν τη φλόγα του weichan και της εξέγερσης αναμμένη και υψωμένη στις καθημερινές ανώνυμες αντιστάσεις που σφυρηλατούν τα πνεύματα που καλούνται για μάχη σε περιόδους που ο αγώνας για την γη, την ζωή και το κεφάλαιο γίνονται πιο επείγων και αναγκαίος από ποτέ.
Μια αναπόφευκτη έκκληση για ενίσχυση του συγκεκριμένου αγώνα για την ακύρωση των ποινών της στρατιωτικής δικαιοσύνης του Πινοσέτ στην περίπτωσή μου μου συνεχίζει να είναι η προτεραιότητα σε μια καθημερινή συλλογική πορεία. Διαδώστε, αναταράξτε, συγκαλέστε, οργανώστε… Η επίμονη διατήρηση της απαίτησης για την άμεση έξοδό μου στο δρόμο είναι ένας στόχος προτεραιότητας στον οποίο υπάρχουν πολλές θελήσεις σε διάφορα μέρη που σήμερα πρέπει να ξέρουμε πώς να διατυπώσουμε για να προχωρήσουμε στην πραγματική υλοποίηση αυτής της πολυαναμενόμενης στιγμής.
Στη μνήμη του AM Bonanno, τον οποίο γνώρισα τη δεκαετία του ’90 μέσα από τα διαυγή λόγια του που, ως εκρήξεις στο κέντρο της κυριαρχίας, συνεχίζουν να συνεισφέρουν μέχρι και σήμερα «επειδή θέλουμε να καταστρέψουμε την καπιταλιστική τάξη της παγκόσμιας πραγματικότητας που, χάρη στην ψηφιακή αναδιάρθρωση, έχει γίνει τεχνολογικά χρήσιμη μόνο για τους διαχειριστές της ταξικής κυριαρχίας. Γιατί είμαστε υπέρ της άμεσης και καταστροφικής επίθεσης εναντίον συγκεκριμένων δομών, ατόμων και οργανώσεων του κεφαλαίου και του κράτους».
10 χρόνια μετά τον θάνατο στη μάχη του «Pelao Angry», Sebastián Obversluij Seguel.
Μνήμη, αντίσταση, ανατροπή!!
Μαχητική νεολαία: μόνιμη εξέγερση!!
Μέχρι να καταστρέψουμε το τελευταίο προπύργιο της κοινωνίας των φυλακών!!
Αναρχικοί, ανατρεπτικοί και φυλακισμένοι Μαπούτσε έξω από τις φυλακές τώρα!!
Για την ακύρωση των ποινών της στρατιωτικής δικαιοσύνης του Πινοσέτ τώρα!!
Amulepe taiñ weichan!!
Όσο υπάρχει μιζέρια θα υπάρχει αντίσταση!!
Marcelo Villarroel Sepúlveda
Σωφρονιστική εταιρία La Gonzalina
Rancagua, περιοχή κατειλημμένη από το Χιλιανό κράτος
Μέσα Δεκεμβρίου 2023
*Σημείωση από την Δ.Ο. ΕΗΦ: Weichan είναι μία αντιστασιακή πρακτική και φιλοσοφία των Μαπούτσε
Πηγή: Contra Info
Μετάφραση: Ευλογημένη Η Φλόγα
