Αναρχομηδενισμος όπως λέμε επίθεση
Γραπτή συνεισφορά στα πλαίσια της διεθνιστικής αλληλεγγύης στον σύντροφό Αλφρέντο Κόσπιτο που βρίσκεται αιχμάλωτος στις ιταλικές φυλακες
«Μία κοινωνία που δεν τρομάζει από την ηθική της δουλειάς , απ΄ την δικτατορία του χρήματος, απ΄ την ψυχρότητα της τεχνολογίας, απ΄ την καταστροφή της φύσης και τρομάζει επειδή κάποιοι μπάτσοι ή μερικοί αξιωματούχοι της εξουσίας μπορεί να σκοντάψουν πάνω στις ριπές από καλασνικωφ ανταρτών πόλης, τότε μας είναι αδιάφορη και εχθρική.»
(Τσάκαλος Χρήστος -Συνωμοσια Πυρήνων της Φωτιάς)
Κάποιες λέξεις δεν λένε τίποτα και άλλες έχουν βαρύτητα ζωής . Ο αναρχομηδενισμος ως λέξη συχνά εξορίζεται από το political correct λεξιλόγιο του αναρχικού χώρου. Κάποιοι φτάνουν στο σημείο να ακυρώνουν την μηδενιστική τάση ως μια μιαρή παρένθεση που δεν συμβαδίζει με τα αναρχικά ιδεώδη. Σαν να έχει στηθεί μια ιερή εξέταση για την κάθαρση των αιρετικών πτυχών της αναρχίας αφοριζοντας τον μηδενισμό ως μια τάση που δεν ενδιαφέρεται για τίποτα και για κανέναν.
Μακριά όμως από την κρεατομηχανη των ιεροεξεταστων που αλέθει βολικές αλήθειες για τους πιστούς της,υπάρχει και η βιωματική εμπειρια.Ιδιαιτερα στην ελλάδα μέσα από την δράση και τα κείμενα της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς που θεωρείται η οργάνωση με τις περισσότερες βομβιστικές και εμπρηστικες επιθέσεις με έντονες αναφορές στον μηδενισμό .Είναι λοιπόν ο μηδενισμός μια στάση αδιαφοριας απέναντι στην ζωή;
Όσοι ισχυρίζονται κάτι τέτοιο είναι αμαθείς ή πολυ αμαθείς…
Η ιστορία του μηδενισμού είναι τόσο παλιά όσο και η ιστορία της αναρχίας. Για να το πω αλλιώς ο μηδενισμός εμπεριεχεται στην αναρχία όπως η λάβα σε ενεργό ηφαίστειο.Οι πρώτοι αναρχικοί μηδενιστές (κυρίως στην γαλλία και στην αμερική) δεν ήταν άτομα που δεν νοιάζονταν για τιποτα και για κανένα. Το αντίθετο ,ήταν άτομα αποφασισμένα που πίστευαν οτι δεν υπάρχει τίποτα στον στοιχειωμένο κόσμο της εξουσίας που αξίζει να σωθεί.
Μέσα από την προπαγάνδα της πράξης επιτέθηκαν με καταστροφική μανία ενάντια σε σύμβολα και αξιωματούχους της εξουσίας ανατινάζοντας κάθε ηθική φυλακή και όλες τις αναστολές.Με το μαχαίρι ,το δυναμίτη, το δηλητήριο,το πιστόλι,την πένα…επιτέθηκαν στον γερασμένο κόσμο της κυριαρχίας για να ζήσουν στο εδώ και τώρα την δική τους Αναρχια.Φλέρταραν με την φυλακή και τον θάνατο γιατί διψούσαν για ελευθερία και ζωή.Αυτοί οι άνθρωποι ούτε είχαν καταπιεί ολόκληρες βιβλιοθήκες ούτε διαφήμιζαν κάποιο ολοκληρωμένο επαναστατικό πρόγραμμα για την μελλοντική κοινωνια
Δεν ανήκαν στην αριστοκρατία της ανθρώπινης διανόησης που πουλούσαν το γιατροσόφι της δικτατορίας του προλεταριάτου .Ήθελαν να ζήσουν ως Αναρχικοί της Πράξης σημερα.
Συχνά διαβάζουμε στριφνα και αγχωμενα κείμενα από ακόμα πιο αγχωμενους συντάκτες.Ειναι διαχυτο το άγχος να αποδείξουν το δίκαιο των θέσεων τους.Να αναδείξουν το κύρος των αναλύσεων τους.Να πείσουν ότι κατέχουν τις λύσεις για τα δεινά που μαστίζουν την κοινωνία.Κειμενα που μας κάνουν να βαριόμαστε παρακολουθώντας μια πασαρέλα «-ισμών» και μιζερων οικονομίστικων αναλύσεων που στενεύουν την ζωή σε ετοιματζιδικες απαντήσεις για να ταιριάζουν με επαναστατικά ευαγγελία και εικονοστάσια.Ιδιαιτερα τα τελευταία χρόνια πολλοί αναρχικοί φόρεσαν το «κοινωνικό» τους κοστούμι και άλλοι βαπτίστηκαν κομμουνιστές.Αυτες οι θεωρίες μας συστήθηκαν ως η σοβαρή και υπεύθυνη πλευρά της Αναρχίας .Εγώ τις ονομαζω ξαναζεσταμενο μαρξισμό και πλήξη.Η ενηλικίωση του αναρχικού χώρου στην ελλάδα μπορεί να κερδίζει σε μαζικότητα όχι όμως σε πάθος για εξέγερση.Η έννοια του πολιτικού ρεαλισμού δεν μας κάνει πιο «σοβαρούς» εχθρούς του κράτους ,αλλά περισσότερο σκλάβους του εφικτού. Η αναρχία δεν είναι ο τελικός σκοπός του αγώνα ,δεν ειναι καποιος τερματικός σταθμός ,είναι ο ίδιος ο Αγώνας.Δεν οραματιζόμαστε μια μετεπαναστατική κοινωνία με νέα επαναστατικά προγράμματα και εγχειρίδια ορθής επαναστατικής συμπεριφοράς.Γιατι γνωρίζουμε πως πολύ εύκολα μετά την πτώση του τσάρου μπορεί να εμφανιστούν νέοι Λένιν και Στάλιν και η αντικατάσταση της τσαρικής φρουράς μπορεί να γίνει με κόκκινες φρουρές και δίκες της Μόσχας.Οποτε όχι..Η ζωή όπως και η Αναρχία είναι ρευστή και δεν βαλσαμωνεται σε ετοιματζιδικες θεωρίες.Καθε νέα αντίληψη ,θα γεννά μια νέα επιθυμια και αυτή με την σειρά της ένα νέο βίωμα και η σειρά θα αλλάζει και θα μεταλλάσσεται καταργώντας κάθε προηγούμενο κύκλο και αναζητώντας τις απεριόριστες πιθανότητες της ζωής.Ο αναρχομηδενισμος είναι ακριβώς η βενζίνη για αυτήν την αέναη κίνηση.Ασεβης και εριστικός με την δήθεν ιερότητα του παρελθόντος, πρόθυμος και ενθουσιώδης με τις προκλήσεις του παρόντος.
Εξέγερση ή Επανάσταση ;
Να ένα ενδιαφέρον ερώτημα..
Επανάσταση και Εξέγερση είναι δύο έννοιες που αλληλοσυμπληρώνονται μέχρι να κατασπαράξει η μια την άλλη..Η επανάσταση προβάλλεται ως η μητέρα των μαχών και η εξεγερση ως το άτακτο και συχνά ανώριμο τέκνο της ..Δεν πρόκειται για ένα διαξιφισμο λέξεων.Αυτες οι δύο λέξεις κουβαλούν δύο διαφορετικούς κόσμους .Η επανάσταση αποδέχεται την εξέγερση μονάχα ως ένα αυθόρμητο προθάλαμο που νομοτελειακά θα οδηγήσει σε αυτήν αλλιώς εύκολα μπορεί να την βαπτίσει ως «αντεπανάσταση».Κι από την άλλη η εξέγερση έχει έντονες τάσεις πατροκτόνιας απέναντι σε όποιον πάει να την καθοδηγήσει.Καθε επανάσταση έχει τα όρια της και μέσα σε αυτα τα όρια ξεπροβάλλουν νέοι μεσσίες και αφέντες για να ορίσουν το επιτρεπτό και το απαγορευμένο,το «επαναστατικό » και την «προβοκάτσια».Κακά τα ψεματα..επανάσταση σημαίνει την εγκαθίδρυση ενός νέου καθεστώτος.Οι εμμονικες διακηρύξεις της «για την απελευθέρωση της κοινωνίας «και οι δογματισμοι της είναι σχεδιασμένοι ώστε να απενεργοποιούν κάθε αμφισβήτηση.Οι εκπρόσωποι της επανάστασης αυτοανακυρρησονται ως οι πραγματικοί ιερείς της μονής αληθινής θρησκείας που γνωρίζουν το σωστό και το λάθος, όπως οι γονείς για τα παιδιά τους .Και κάπως έτσι οι άθεοι επαναστατες γίνονται πιο θρησκόληπτοι και από τους πιο φανατικούς χριστιανούς υπό το άγρυπνο βλέμμα του πατερουλη Στάλιν και του μεγάλου τιμονιέρη Μάο.
Όμως αυτή η ύβρις της σιγουριάς τους και η ζωή που μας προτείνουν μέσα από εγχειρίδια οδηγιών χρήσης δεν έχει καμία σχέση με την ζωτικότητα της αναρχίας και μας προκαλεί πλήξη.»Δεν θέλουμε να γίνουμε σκλάβοι του εφικτού ,των αριθμών ,των αναλύσεων .Γι’αυτό δεν ψάχνουμε τα έτοιμα επαναστατικά προγράμματα και τις απαντήσεις σε όλα.Αν η ζωή ξεμείνει από ερωτήσεις τότε τι αξία θα έχει;» ( Τσάκαλος Χρηστος- Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς)
Κι αυτό απαιτεί να ζούμε την αναρχία μας στην κόντρα πλευρά . Να ζούμε στην πλευρά της αμφισβήτησης ,της αμφιβολίας ,της αναζήτησης ,εκεί που η ζωή μαίνεται και ζεματαει..Η μηδενιστική εξέγερση μας δίνει μια αίσθηση απεριόριστων δυνατοτήτων ενώ διαρκώς κινούμαστε σε ενα πεδίο μάχης αγνώστων προοπτικών.Ως αναρχομηδενιστες έχουμε δεσμευτεί στην αμφιβολία και στην αρνηση οποιασδήποτε ακινησίας (ακόμα και αναρχικής) που αιχμαλωτίζει σκέψεις ,πράξεις ,συναισθήματα.
Και όσον αφορά τον χρόνο της Αναρχίας είναι πάντα τώρα..Απορρίπτουμε κάθε μετάθεση της επίθεσης σε ένα αόριστο μέλλον όταν οι συνθήκες θα είναι πιο ώριμες ,οι λαϊκές μάζες πιο έτοιμες ,ο καιρός πιο ευνοϊκός..Εμείς ορίζουμε τις συνθήκες ,εμείς διαλέγουμε τον χρόνο επιθυμώντας να ζήσουμε κάποιες αυθεντικές στιγμές στο εδώ και στο τώρα.Ολα τα άλλα είναι μέτρια..
«Υπάρχουν άνθρωποι που τολμούν να ονειρεύονται ξύπνιοι και ρισκάρουν για τα όνειρα τους ..Οι υπόλοιποι θα μπορούσαν απλά να μην υπάρχουν…»
Οδυσσέας χωρίς Ιθακη
Πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1620259/
