Αυτό το γραπτό πηγάζει από την ανάγκη να εξηγήσουμε στους συντρόφους τι θα συμβεί μετά την απόφαση του ακυρωτικού δικαστηρίου για την δίκη της επιχείρισης Scripta Manent που εκδόθηκε στις 6 Ιουλίου.
Ξεκινώντας με τις πιο σοβαρές καταδικαστικές αποφάσεις, το δικαστήριο επανεκτίμησε την επίθεση με εκρηκτικά κατά της σχολής των καραμπινιέρων στο Fossano (Cuneo) στις 2 Ιουνίου 2006 την ευθύνη της οποίας ανέλαβε η Rivolta Anonima e Tremenda / Federazione Anarchica Informale, ως «πολιτική σφαγή» (άρθρο 285 του ποινικού κώδικα), παραπέμποντας την υπόθεση πίσω στο Εφετείο του Τορίνο για υποτιμητικό επανυπολογισμό της ποινής με κίνδυνο ισόβιας κάθειρξης για τους συντρόφους Alfredo Cospito και Anna Beniamino.
Επιπλέον, όλες οι άλλες καταδικαστικές αποφάσεις που εκδόθηκαν στο Εφετείο επικυρώθηκαν με ποινές που κυμαίνονταν από 2 χρόνια και 6 μήνες έως 1 χρόνο και 6 μήνες για 11 συντρόφους και αθωωτικές αποφάσεις για τους υπόλοιπους κατηγορούμενους.
Οι καταδικαστικές και αθωωτικές αποφάσεις είναι πλέον τελεσίδικες.
Η ανάγκη να γράψω αυτές τις δύο γραμμές οφείλεται στο ότι έχω συνειδητοποιήσει πως πολλοί σύντροφοι δεν έχουν σαφή κατανόηση της κατάστασης στην οποία βρίσκονται κάποιοι από εμάς που έχουμε καταδικαστεί στην Scripta Manent.
Αυτό έχει συμβεί επίσης και κυρίως λόγω δικού μας σφάλματος, ως «ελεύθεροι» κατηγορούμενοι, επειδή δεν εξηγήσαμε αμέσως τις καταδικαστικές αποφάσεις και το τι θα αντιμετωπίσουν κάποιοι από εμάς το επόμενο διάστημα. Επιπλέον, υπήρχε η φήμη ότι κανείς μας δεν θα χρειαστεί να εκτίσει την ποινή του λόγω αναστολής ή υφ’ όρων αποφυλάκισης.
Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν ισχύει: Εγώ και άλλοι δύο σύντροφοι θα πρέπει προς το παρόν να εκτίσουμε τις ποινές μας στην φυλακή.
Όσο για εμένα, στις 19 Ιουλίου κοινοποιήθηκε στο γραφείο του δικηγόρου μου ποινή 2 ετών και 6 μηνών με έναν μήνα αναστολή. Αυτό σημαίνει ότι λαμβάνοντας υπόψη ότι τον Αύγουστο τα δικαστήρια είναι κλειστά λόγω διακοπών και ότι είναι ο μήνας της αναστολής της ποινής, περίπου στα μέσα Σεπτεμβρίου θα πρέπει να αρχίσω να εκτίω την ποινή μου στην φυλακή.
Οπότε δεν υπάρχει αναστολή.
Κατά τα λοιπά έχω αρκετή γνώση για την καταστολή στην Ιταλία ώστε να μην εκπλαγώ από την ποινή, εκτός από την εφιαλτική κατάσταση του Αλφρέντο και της Άννας, όπου είναι προφανής η πρόθεση τους κράτους να τους καταθάψει.
Είχαν περάσει χρόνια που, με την σειρά τους, οι δικαστικοί προσπαθούσαν μάταια να καταδικάσουν επιτέλους όσους ενδιαφέρονταν για την αντιπληροφόρηση. Η «πριμαντόνα» Roberto Sparagna το κατάφερε.
Ποιος αν όχι αυτός!!!
Ένας δικαστικός, ο «ξεχασιάρης του Τορίνο», που κατάφερε χάρη στις φιλίες που έχει κάνει στους διαδρόμους του δικαστηρίου να στείλει πολλούς από εμάς στο εφετείο και στην συνέχεια στο ακυρωτικό δικαστήριο.
Αναφέρομαι στο γεγονός ότι όσοι αθωώθηκαν σε πρώτο βαθμό δεν έπρεπε καν να φτάσουν στον δεύτερο βαθμό, επειδή ο εισαγγελέας είχε υποβάλει αίτημα μια εβδομάδα μετά την προθεσμία – επομένως, «βάσει νόμου», το αίτημα έπρεπε να είχε παραγραφεί και να απορριφθεί από τον δικαστή.
Αλλά τίποτα… οι φιλικοί δικαστές έκαναν τα στραβά μάτια και έδωσαν το φορεματάκι στον Γυμνό Βασιλιά.
Από εκείνη την στιγμή ήταν ξεκάθαρο ότι οι καταδικαστικές αποφάσεις είχαν ήδη εκδοθεί.
Δύο επιπλέον γεγονότα έκαναν τα υπόλοιπα: η μετάθεση του Alfredo στο 41 bis το βράδυ πριν την καταδίκη, και το βραβείο «Falcone και Borsellino» που έλαβε ο Roberto μια εβδομάδα νωρίτερα χάρη στην σπασμωδική και εμετική εκστρατεία του εκλιπαρώντας για αλληλεγγύη δεξιά και αριστερά επειδή αυτοαποκαλούνταν ο πιο συνοδευόμενος δικαστής στην Ιταλία.
Ο Roberto Sparagna και αυτοί οι τέσσερις συνεργοί από την Libera (τμήμα του Piedmont) με αποκάλεσαν «μαφιόζο» επειδή τους είχα αποκαλέσει στον πρώτο βαθμό με το πραγματικό τους όνομα: καθάρματα.
Μα οι μαφιόζοι δεν ήταν εκείνοι που μέσω φιλιών «κανόνιζαν» δίκες; Ουπς…
Έτσι για πρώτη φορά η καταδίκη της αντιπληροφόρησης στην Ιταλία γίνεται αναιρετική, αφού το έγκλημα της «ανατρεπτικής προπαγάνδας» είχε πεταχτεί στα σκουπίδια πριν από μερικά χρόνια.
Το μόνο που είχε να κάνει ο Sparagna ήταν να μετατρέψει όλο το θέμα με μια νέα ονομασία: «υποκίνηση σε διάπραξη εγκλημάτων με σκοπό την τρομοκρατία», πρακτικά σαν να λέμε δηλαδή «ανατρεπτική προπαγάνδα με σκοπό την τρομοκρατία.»
Μόνο το Pec που επιβεβαιώνει την ημερομηνία της αίτησης έφεσης δεν μπορούσε να βρεθεί στον υπολογιστή του, για όλα τα άλλα αποδείχθηκε δεινός ακροβάτης.
Κατά τα άλλα, αν μπορούσα να γυρίσω πίσω, θα τα έκανα όλα με τον ίδιο τρόπο ξανά.
Θα ξανα έκανα το RadioAzione, θα ξανα έγραφα κάθε κείμενο στον ιστότοπο και θα ξανα έγραφα κάθε λέξη που ειπώθηκε στο ραδιόφωνο.
Το RadioAzione δεν έχει ενοχλήσει μόνο το κράτος, αλλά και ένα συγκεκριμένο είδος αναρχικού κινήματος, οπότε το γεγονός ότι αποφεύχθηκε να γίνει αναφορά αυτά τα δύο χρόνια στις ανακοινώσεις και τα γραπτά τους, το καταλαβαίνω και θα ήμουν ευτυχής να παραμείνει έτσι από την στιγμή που θα αρχίσω να εκτίω την ποινή μου. Είμαι άθεος, δεν έχω ανάγκη από οίκτο και συλλυπητήρια.
Παρεμπιπτόντως, γιατί να ασχοληθεί κανείς με ένα άτομο που δημιουργούσε τον δικό του «αναρχισμό στο μικρό του δωματιάκι με πολύ χαλασμένο αέρα;»
Έτσι, από τον Σεπτέμβριο και μετά, «δεν θα χρειαστώ λουλούδια, ευχαριστώ!»
Θα αντιμετωπίσω αυτό το κοντινό μέλλον χωρίς να κάνω ούτε μισό χιλιοστό πίσω, αλλά πάνω απ’ όλα με την σκέψη και την καρδιά μου να πηγαίνει καθημερινά στον Αλφρέντο και την Άννα: έναν αδερφό και μια αδερφή, αλλά πάνω απ’ όλα αναρχικοί μου σύντροφοι!
Για την αναρχία, για την εξέγερση!
Gioacchino Somma
Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ
Πηγή: DarkNights
