Σημείωση: Λόγια που διαβάστηκαν κατά τη διάρκεια της κηδείας της αναρχικής συντρόφου Μπελέν Ναβαρέτε Τάπια.
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΜΙΑΣ ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΡΙΑΣ
Τετάρτη 21 Αυγούστου έλαβα τα τρομερά νέα της φυσικής αναχώρησής σου, είχες φύγει από αυτό το επίπεδο ύπαρξης, υπήρχαν αρκετές αμφιβολίες για το πώς συνέβησαν όλα αυτά, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι είχες φύγει.
Νιώθω την τεράστια ευθύνη να αναλάβω να σε φέρω στους δρόμους σήμερα, είναι τιμή μου. Το κάνω με βαθιά αγάπη, στοργή, σεβασμό, συνενοχή και αναρχική αποφασιστικότητα. Δεν ήσουν ένα «κανονικό» ή ευκατάστατο άτομο, επομένως, η ιστορία της μάχης σου που πολέμησες με τις ξεκάθαρες ιδέες σου πρέπει να πολλαπλασιαστεί με την ίδια ώθηση που κάνουμε για άλλα αδέρφια.
Μπορώ να μιλήσω στενά για σένα λόγω της διασταύρωσης των ζωών μας. Ξέρω ότι ήσουν μέρος εκείνων των όμορφων καιρών της φοιτητικής βίας στο δρόμο που ήταν έντονη από το 2011, από την άλλη, είχες ήδη οξύνει την αναρχική σου θέση, που με περηφάνια είπες ότι ήρθε σε σένα μέσω του βιγκανισμού στη σχολή, από πολύ μικρό κορίτσι είδες πώς τα ζώα χρησιμοποιούνται ως εμπόρευμα, βιάζοντάς τα, εκμεταλλεύοντάς τα, δολοφονώντας τα και η επιλογή της ζωής σου ήταν να σταματήσεις να τα καταναλώνεις. Αυτό σου άνοιξε το μυαλό, την πολιτική σου συνείδηση, που αναπόφευκτα σε έκανε να ταξιδέψεις στο μαύρο μονοπάτι της αναρχίας.
Από εκεί και πέρα συνδέθηκες με αναρχικές οργανώσεις, συμμετείχες σε κοινωνικές πρωτοβουλίες, βιβλιοθήκες, εργαστήρια με παιδιά, με τη σοβαρότητα που σε χαρακτήριζε συνεισέφερες στην πραγματοποίηση δραστηριοτήτων, καθώς και συμμετέχοντας στην πάντα απαραίτητη προπαγάνδα, αναρτώντας την στους δρόμους, βγάζοντας έντυπο υλικό και φυσικά σε δημόσιες διαδηλώσεις, πέρα από τα φοιτητικά, όπως στις πιο μάχιμες ιστορικές διαδηλώσεις: 1 Μαΐου, 11 Σεπτεμβρίου, μεταξύ άλλων.
Ήταν εκείνη την εποχή που συναντηθήκαμε και ήδη το 2012 αρχίσαμε να μοιραζόμαστε στιγμές πολιτικής δραστηριότητας, όπως επίσης και διάχυσης, το πανκ ήταν πάντα ένα καλό καταφύγιο για να διασκεδάζουμε και να γελάμε, να περάσουμε καλά, εν ολίγοις. Από τα συμβάντα της ζωής μας, ο δεσμός μας έγινε πιο στενός σε συναισθηματικούς και οικείους όρους, ενώ ταυτόχρονα εμφανίστηκαν πολιτικές διαφορές με την οργάνωση στην οποία συμμετείχαμε, γι’ αυτό και αποχωρήσαμε, μένοντας με όσα μάθαμε, με το ταξίδι και τις εμπειρίες ζωής, πέρα από το ότι είδαμε να πέφτουν οι μάσκες κακών χαρακτήρων. Μάθαμε τελικά. Ωστόσο, από αυτή τη θέση βγήκαν αρκετοί σύντροφοι και φίλοι, τους οποίους βλέπω τώρα σε αυτές τις στιγμές βαθιάς θλίψης.
Η αποχώρηση από αυτή την οργάνωση δεν μας εμπόδισε και την ίδια μέρα που φύγαμε από εκεί δημιουργήσαμε τη δική μας αναρχική συλλογικότητα, το έτος 2013, και είχε μια σαφή τάση υπεράσπισης της πολιτικής βίας και της αλληλεγγύης κατά των φυλακών, που ήταν οι θέσεις μας που είχαμε. από πολύ πριν.
Δεκάδες πρωτοβουλίες με τη συλλογικότητα μ’έρχονται στο μυαλό, αγωνιζώσουν ασταμάτητα στο δρόμο, έκανες προπαγάνδα, δημιούργησες ενημερωτικά φυλλάδια, έκανες εκδηλώσεις αλληλεγγύης για συντρόφους στη φυλακή, εκτελούσες καθήκοντα και συνδέθηκες με την πραγματικότητα των φυλακών, έγραφες άρθρα , κείμενα, προβληματισμούς – με την γραφή που σε χαρακτήριζε – σπούδασες στο πανεπιστήμιο, ήσουν πολύ “ξεκέφαλη”, ευφυής. Πολλοί το ξέρουν αυτό και το τονίζουν. Συνδύασες σπουδές και πολιτική δραστηριότητα, αλλά προτεραιότητά σου ήταν πάντα να διαδώσεις την αναρχία με τον τρόπο που πίστευες ότι ήταν σωστός.
Ταυτόχρονα με την ενεργό συμμετοχή σου σε πρωτοβουλίες, συντονισμούς, δίκτυα κ.λπ. ο δρόμος ήταν πάντα το πεδίο για να κάνεις πράξη τις ιδέες για τις οποίες φώναζες, το έκανες ήδη όπως περιέγραψα πριν, αλλά μετά πήγες παραπέρα, οπλισμένη με θάρρος, γενναιότητα, ξεπερνώντας τα εμπόδια του φόβου που θα μπορεί να υπήρχαν, έγινες μέρος του αγώνα του δρόμου, αλλά αυτού που σπάει τις μονοτονίες, που ξεσπά στο δρόμο, διαταράσσει το ρυθμό των πολιτών χωρίς προειδοποίηση και, από διάφορα πανεπιστήμια, άσκησες αυτή την εμπρηστική αντιαστυνομική βία, φτιάχνοντας το δικό σου μονοπάτι, μερικές φορές ήσουν η μόνη γυναίκα στις ομάδες που συμμετέχουν σε πράξεις πολιτικής βίας.
Αλλά ήθελες να πας παραπέρα, ο αγώνας στο δρόμο σε μαζικές διαδηλώσεις, στα πανεπιστήμια, στις πόλεις για σημαντικές ημερομηνίες, ήταν μέρος μιας πτυχής του αναρχικού αγώνα, απαραίτητο, πρέπει να εξασκείται, αλλά έπρεπε να υπάρει και η σύγκρουση ενάντια στον κόσμο της εξουσίας, έτσι λοιπόν, το αντιλήφθηκες αυτό και αποφασιστικά, με το καθαρό μυαλό που σε χαρακτήριζε, εξαπέλυσες ορισμένα χτυπήματα μέσω αυτού που ονομάζεται νέο αναρχικό αντάρτικο πόλης, μια ιστορική ένοπλη πρακτική που χρησιμοποιείται από ομάδες δράσης για να αμφισβητήσουν την κατεστημένη τάξη, μετέτρεψες τις επαναστατικές σου ιδέες σε πράξεις, δρώντας, με υποτυπώδη τρόπο, χωρίς ειδικούς, χωρίς ηγέτες ή επικεφαλείς, με αυτόνομο, αξιοπρεπή τρόπο, με αποφασιστικότητα, κουράγιο, θάρρος, θέληση πολεμιστή, πρόθυμη να αντιμετωπίσεις τη φυλακή αν αυτό κρινόταν αναγκαίο, ακόμα και τον θάνατο, Σε οποιοδήποτε από αυτά τα σενάρια έδωσες τα πάντα.
Μετά ήρθε η εξέγερση, το 2019, και ήσουν εκεί που έπρεπε να είσαι, συμβάλλοντας στο δρόμο, στον αγώνα δρόμου στο κέντρο της πόλης και στη γειτονιά όπου ζούσες – όπως και σε άλλες – νυχτερινά οδοφράγματα και μοιραζόσουν με τους γείτονες για να τροφοδοτήσεις τον αγώνα στην κοινότητα, ήταν αυτό που σε παρακίνησε, έπρεπε να το ζήσεις, να ζήσεις αυτούς τους μήνες, και τα έδωσες όλα, όταν καραδοκούσε ακόμη και ο θάνατος ή ο ακρωτηριασμός που μπορούσε να συμβεί από το καταραμένο χέρι της αστυνομίας, συνέχισες, προστατεύοντας και τους δικούς σου.
Ο θάνατος ψιθύριζε από τότε που μάθαμε για το θάνατο, στις 11 Αυγούστου, του πολεμιστή Λουσιάνο Πιτρονέγιο, του οποίου ήσαυν συντρόφισσα στις ιδέες και πράξεις, με τον οποίο ξεκίνησες δημόσιες και παράνομες δραστηριότητες. Συναντηθήκαμε στην κηδεία του και είδα το θλιμμένο σου πρόσωπο, δεν μπορούσες να πιστέψεις το τραγικό γεγονός που είχε συμβεί, πώς η ζωή ενός συντρόφου του έφυγε έτσι, ενθάρρυναμε τους εαυτούς μας, σου είπα, τώρα είναι και δική μας ευθύνη να μεταφέρουμε την μνήμη του και τις πράξεις του παντού. Μου χαμογέλασες με επιβεβαίωση, αλλά τώρα όλα έχουν αλλάξει και είμαι εγώ που γράφω αυτά τα γράμματα για σένα.
Μου άφησες τη δέσμευση να γράψω τα απομνημονεύματά σου, πολλές φορές μιλήσαμε για το ενδεχόμενο του θανάτου, ακόμα και για το τι θα υπήρχε μετά, αν υπήρχε μετά. Ήσουν άθεη, δεν πίστευες σε θεούς ή αφέντες, αλλά πίστευες στην ενέργεια αυτών που φεύγουν, στην ουσία του κάθε ανθρώπου που με κάποιο τρόπο μένει μαζί μας.
Δεν έχω λόγια να περιγράψω τον βαθύ πόνο που νιώθω στο στήθος μου, πώς ξεπηδούν δάκρυα και πίκρα, σε θυμάμαι με απέραντη στοργή και πολεμική αγάπη, μοιραστήκαμε πολλά χρόνια ως σύντροφοι στη ζωή και στον αγώνα. Έχουν καταγραφεί αξιομνημόνευτα γεγονότα στο μυαλό μου που ήταν ταπεινές συνεισφορές στην αναρχική σύγκρουση της οποίας συμμετείχες σε αυτήν την περιοχή, η ανατρεπτική οικειότητα μεταξύ συντρόφων, μέρες και νύχτες συνωμοσιών, συγκερασμάτων και ονείρων να δω αυτόν τον αυταρχικό κόσμο και την μπάσταρδη αστυνομία του να καίγεται.
Μου έμειναν πολλά, μου άφησες πολλά, όμορφες αναμνήσεις που μοιράστηκα τη ζωή μου με μια πολεμίστρια, πολλά χρόνια, με εντάσεις που πολύ λίγοι άνθρωποι μπορούν να γνωρίσουν ή ακόμα και να κατανοήσουν. Θα κρατήσω με χαρά στο μυαλό και την καρδιά μου επεισόδια που έχουν χαραχτεί στο δέρμα μου, επεισόδια γεμάτα βαθιά αγάπη, στοργή, αδελφοσύνη, απεριόριστη αλληλεγγύη, συνενοχή, διαφορές, θυμό και επίσης διαφωνίες, αλλά έτσι είναι η ζωή, με τις πολλαπλές της διαδρομές.
Θα σε πάρω μαζί μου, θα περπατήσεις μαζί μου στο μονοπάτι της αναρχικής σύγκρουσης, είσαι ήδη μέρος αυτού του σύμπαντος των συντρόφων που έφυγαν, η ιστορία σου θα ταξιδέψει, θα είσαι σε φυλλάδια, δημοσιεύσεις και δραστηριότητες, το όνομά σου θα αντηχεί σε κάθε σφαίρα, οδόφραγμα και βρυχηθμό, θα συνεχίσεις να είσαι επικίνδυνη για τον εχθρό, αυτό θα εξαρτηθεί από αυτούς που σε γνώρισαν στη ζωή και από εκείνους που θα αρχίσουν να σε γνωρίζουν από την ημέρα του θανάτου σου.
Από την πλευρά μου, δεν μου μένει τίποτα άλλο παρά μόνο λόγια ευγνωμοσύνης που είχα την τύχη να σας γνωρίσω.
Δύναμη στους συντρόφους που θρηνούν την αποχώρησή σου στο δρόμο και στη φυλακή, στους φίλους και την οικογένειά σου.
Καλό ταξίδι, συντρόφισσα και πολεμίστρια.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ!
ΜΠΕΛΕΝ ΝΑΒΑΡΕΤΕ ΠΑΡΟΥΣΑ!
24 Αυγούστου 2024
Σαντιάγο, Χιλή
Πηγή: Contra Info
Μετάφραση: Ευλογημένη Η Φλόγα
