Στις 22 Μαΐου 2009 ο αναρχικός σύντροφος Mauricio Morales πεθαίνει μετά την τυχαία πυροδότηση του εκρηκτικού μηχανισμού που μετέφερε στη Σχολή Χωροφυλακής. Ένας σύντροφος διέφυγε και η αστυνομία εξαπέλυσε κατασταλτικό κυνήγι εναντίον του κύκλου του, επιδιώκοντας να βάλει τέλος στις σχεδόν εκατό εκρηκτικές επιθέσεις που διαπράττουν αντιεξουσιαστικές ομάδες.
Η ανάμνηση και η μνήμη του Mauri ενώνεται με εκείνη των υπόλοιπων αναρχικών που σκοτώθηκαν στον αγώνα και την αντιπαράθεση με το κράτος, με αυτόν τον τρόπο κάθε χρόνο ο Μάης μετατρέπεται σε νέα ερεθίσματα για την όξυνση της αντιπαράθεσης με την εξουσία και την ενδυνάμωση της κοινότητας της άρνησης.
Ένας άλλος Μάιος, μια άλλη 22η, πάλι οι αναμνήσεις, πάλι η μνήμη σε επίθεση… είναι ήδη αδύνατο να φυλακιστεί η μνήμη του σε όσους τον γνώριζαν ή ήταν κοντά του, η μνήμη του έχει τις μορφές και τα συνθήματα εκείνων που τον φέρνουν στο παρόν σε κάθε συνωμοσία, χωρίς ηγέτες ή εκπροσώπους, δεν υπάρχουν επίσημες φωνές. Η εξεγερσιακή μνήμη μπορεί απλά να βρίσκεται παντού.
Η 22α Μαΐου είναι η στιγμή να μιλήσουμε για μια επιθετική αλληλεγγύη κατά των φυλακών, είναι μια από τις ευκαιρίες όπου βλέπουμε την υλοποίηση του κοινωνικού πολέμου, όπου καταστρέφουμε τις καρικατούρες που περικλείουν τους συντρόφους μόνο σε κάποιες πράξεις, όπου δοκιμάζουμε τους εαυτούς μας στις αξιώσεις να δώσουμε έναν εικονοκλαστικό χαρακτήρα στη μνήμη καταστρέφοντας κάθε πιθανό βωμό.
Με αιώνια αγάπη για τον Mauri, αιώνιο μίσος για τους εχθρούς της ελευθερίας: Ας διαδώσουμε την αναπόσπαστη μνήμη στη μάχη!
Επιθετική αλληλεγγύη για τους αιχμαλώτους του κοινωνικού πολέμου!
Μαύρη μνήμη για τον αναρχικό της πράξης Mauricio Morales!
Πηγή: Dark Nights
Μετάφραση: ΔΟ ΕΗΦ
