Λάβαμε mail
Μερικές φορές οι αναρχικές παρουσίες είναι τόσο λίγες που περισσότερες φορές έχει προβλεφθεί ότι θα εξαφανιστούμε. Μερικές φορές η οργή μας είναι τόσο έντονη που προκαλεί φόβο και μεγάλες περιόδους εσωτερικής επεξηγηματικής κάθαρσης. Άλλοτε πολλοί, άλλοτε λίγοι, αλλά συνεχώς και με μεγάλη αποφασιστικότητα, είμαστε πάντα ο ένας για τον άλλον.
Και γι’ αυτό, περισσότερες από μία φορές, η φωτιά, οι πέτρες, οι συγκεντρώσεις από την Ελλάδα, την Ιταλία, τη Γερμανία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, τη Βολιβία, την Ουρουγουάη, την Κολομβία, τη Χιλή …. φωτίζουν διαφορετικά εδάφη με την ίδια πρόθεση: Είμαστε μαζί σου Αλφρέντο, μισούμε όλους αυτούς που σε πυρπολούν και στηρίζουμε τον αγώνα σου απ’ έξω.
Τη νύχτα της 29ης Δεκεμβρίου κάναμε το δικό μας κομμάτι, σαμποτάραμε με 25 λίτρα καμένο πετρέλαιο την κεντρική πόρτα και την πρόσβαση του ιταλικού προξενείου, αφήσαμε μαζί μερικά τρικάκια που ανέγραφαν:
“Σε αλληλεγγύη με τον Alfredo Cóspito σε απεργία πείνας στην Ιταλία, πάνω από 60 ημέρες, ενάντια στο καθεστώς θανάτου ονόματι 41bis. Ενάντια σε όλες τις φυλακές. Ζήτω η Αναρχία”.
Είθε οι εχθρικές μας δράσεις ενάντια στην κυριαρχία και τις συνέπειές της να βρίσκουν πάντα τη συνενοχή, την αλληλεγγύη και τη στοργή των αναρχικών συντρόφων μας.
Ζήτω η Αναρχία.
