«Να σε κυβερνάνε σημαίνει να σε παρακολουθούν. Να σε επιθεωρούν, να σε κατασκοπεύουν, να σε κατευθύνουν, να σε εγκλωβίζουν σε νόμους, να σε ρυθμίζουν, να σε καταγράφουν…Να σε ελέγχουν, να σε μετρούν, να σε ζυγίζουν, να σε λογοκρίνουν, να σε διατάζουν… Σημαίνει να σε φορολογούν, να σου πίνουν το αίμα… Να σε τρομοκρατούν, να σε δέρνουν, να σε αφοπλίζουν, να σε στραγγαλίζουν, να σε φυλακίζουν, να σε δικάζουν, να σε καταδικάζουν, να σε εκτοπίζουν…
Αυτή είναι η κυβέρνηση, αυτή είναι η δικαιοσύνη της, αυτή είναι η ηθική της.»
-Πιερ-Ζοζέφ Προυντόν
Όσο βιώνουμε τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, όσο οι λεπίδες της κυριαρχίας μάς σακατεύουν, σαν φάρμακο η αλληλεγγύη θα επουλώνει τις πληγές μας. Ακόμα κ αν μας θάψουν, σαν σπόροι θα φυτρώνουμε, εδώ και εκεί, ακανόνιστα. Στα πιο άγονα χώματα. Θα ανθίζουμε σε απροσδιόριστες χρονικές στιγμές εκεί που δεν το περιμένουν. Μολύνοντας τα χωράφια των σύγχρονων τσιφλικάδων.
Στις 12/11/24 μου επιβλήθηκε προφυλάκιση 6 μηνών. Από τις πρώτες μέρες μέσα στη φυλακή υπέβαλα αίτηση αποφυλάκισης η οποία 40 μέρες μετά απορρίφθηκε. Υποβάλλω δεύτερη αίτηση και μετά από αναμονή δύο μηνών λαμβάνω αρνητική απάντηση, ενώ την ίδια σχεδόν στιγμή ορίζεται δικάσιμος της υπόθεσης για τις 2 Μαΐου. Γεγονός που κατά τη γνώμη μου αποτελεί μεθόδευση, καθώς έσπευσαν να ορίσουν την ημερομηνία του δικαστηρίου χωρίς να έχω χρονικό περιθώριο για να κάνω τρίτη αίτηση. Γιατί σε αυτήν τη περίπτωση, για γραφειοκρατικούς λόγους, θα παύανε οι διαδικασίες σχετικά με τον φάκελο και συνεπώς αποτέλεσμα θα ήταν να αποφυλακιζόμουν λόγω λήξης του εξαμήνου. Ωστόσο, αυτό το παραθέτω σαν σημείωση. Πιστεύω πως έχει μεγαλύτερη σημασία να αναφερθεί το τι ήταν αυτές οι απαντήσεις των δικαστικών συμβουλίων σχετικά με τις αιτήσεις μου. Πρόκειται για 30 σελίδες με ανυπόστατους ισχυρισμούς και αλλεπάλληλα άλματα λογικής. Σε αυτές ξεδιπλώνεται ένα γελοίο λογύδριο όπου, έχοντας δεδομένη την ενοχή μου, υποστηρίζουν πως η μεθοδολογία και τα χαρακτηριστικά αυτής της δράσης καταδεικνύουν άτομο ικανό να τελέσει περισσότερα ομοειδή εγκλήματα λαμβάνοντας υπόψη την ιδιαίτερη προσωπικότητά μου, στην οποία αναφέρονται ξανά και ξανά. Μιλούν για την απαξίωσή μου προς τις αρχές, για να καταλήξουν ότι έχω υπερχειλή δόλο να τους κάνω κακό. Γράφουν ακόμα μια φορά για τα βιβλία και τα έντυπα αναρχικού περιεχομένου που βρέθηκαν στο σπίτι μου, με σκοπό να ενδυναμώσουν το παραπάνω επαναλαμβανόμενο αφήγημα του πολύ επικίνδυνου αναρχικού. Παραθέτουν μέχρι και μέρος από το κείμενο που ανακοίνωνε τη δράση της 11ης Οκτωβρίου, για την οποία κατηγορούμαι. Σε εκείνο το σημείο γράφει για τους τραμπουκισμούς των μπάτσων σε άτομα νεαρής ηλικίας στη πόλη του Μεσολογγίου. Μετά τη παράθεση αυτή, αρχικά καταφεύγουν στο αίολο επιχείρημα πως αυτά είναι περιστατικά που θα μπορούσε να γνωρίζει μόνο κάποιος που ξέρει την τοπική αστυνομία. Ισχυριζόμενοι επί της ουσίας πως εγώ είμαι υπεύθυνος για το συγκεκριμένο κείμενο. Βέβαια, στη δεύτερη απάντηση, αυτός ο ισχυρισμός απουσιάζει. Είχε αντικατασταθεί με το εξίσου αυθαίρετο συμπέρασμα πως έκανα την πράξη και περηφανεύτηκα για αυτή σε τρίτα άτομα του αναρχικού χώρου τα οποία προέβησαν στην εν λόγω δημοσιοποίηση. Όλα αυτά επιβεβαιώνουν το πόσο καλά ξέρουν τα δικαστικά σκουπίδια να εξαπολύουν κατηγορίες στον αέρα χωρίς κάποια ουσιαστική βάση. Στις 2/5 δικάζομαι στο Μεσολόγγι για την τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού μπροστά στο ΑΤ, αντιμετωπίζοντας τις κατηγορίες του εμπρησμού από πρόθεση, της έκρηξης από πρόθεση, της κατοχής εκρηκτικών υλών και της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας.
Το πολιτικό υπόβαθρο αυτής της υπόθεσης είναι ξεκάθαρο. Αντιλαμβάνομαι τη συγκεκριμένη δίωξη ως ευθεία επίθεση στο πρόσωπό μου και στον τρόπο που επιλέγω να υπάρχω σαν πολιτικό υποκείμενο. Όχι σαν μια μεμονωμένη κατάσταση, αλλά σαν μέρος από το κυνήγι συνειδήσεων που έχει εξαπολύσει το κράτος με σκοπό να συνθλίψει κάθε ίχνος αντιδραστικότητας ακόμα και στη σκέψη. Το δυστοπικό παρόν γιγαντώνεται. Άνθρωποι οδηγούνται σε δικαστικές αίθουσες γιατί κατέχουν αυτοκόλλητα, αφίσες και τρικάκια. Τα ένστολα σιχάματα της ΕΛΑΣ μπουκάρουν σε σπίτια φοιτητριών με τη κατηγορία της αναγραφής συνθημάτων, αγωνιστές προφυλακίζονται με γελοία προσχήματα και ο λάκκος της καταστολής όλο και βαθαίνει. Το κράτος είναι ο θάνατος, είναι η καταλήστευση της ανάσας μας, η αποχαύνωση, η πάταξη της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αυτή είναι η ουσία του και μας θέλει αναλώσιμους, αν όχι νεκρούς.
Παρόλα αυτά, για κακή τύχη των αφεντάδων, με μπόλικο πείσμα τα κάγκελα λυγίζουν, τα τείχη πέφτουν τα βασίλεια γκρεμίζονται. Η δυναμική του αγώνα δεν καταστέλλεται. Ακόμα θυμάμαι τις φοβισμένες συζητήσεις των μπάτσων που περιφρουρούσαν όλη την περιοχή του ΑΤ κατά την κράτησή μου. Τότε ένιωσα πολύ έντονα πώς είναι να αλλάζει πλευρά ο φόβος. Τίποτα δεν είναι μάταιο. Κάθε στιγμή έμπρακτης αμφισβήτησης αυτού του σάπιου κόσμου είναι γροθιά στο σώμα της εξουσίας, είναι σφυροκόπημα στα γόνατα της αστικής δικαιοσύνης, είναι μπουρλότο στα θεμέλια του εγκλεισμού. Η αναρχία ζει και θα περάσει από πάνω τους. Τα μικρά ρυάκια ανυποταξίας θα μετουσιωθούν σε ποτάμι ορμητικό. Συνεχίζονται αδιαμεσολάβητα οι αντικρατικοί αγώνες για να ανασάνουμε, για να μπορούμε να κοιταζόμαστε στα μάτια, για να δούμε τον ήλιο πιο φωτεινό, για την υπόθεση. Μέσα από τους δρόμους των αρνήσεων θα ανθίσει ένας νέος κόσμος.
Ένα τεράστιο ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου σε όσους και όσες έχουν ασχοληθεί με οποιονδήποτε τρόπο με τη δίωξή μου. Η αλληλεγγύη σας μου δίνει απερίγραπτη δύναμη. Ο αγώνας είναι η ζωή και η ζωή είναι στον αγώνα.
Λευτεριά στα προφυλακισμένα συντρόφια για την υπόθεση των Αμπελοκήπων.
Τιμή στον αναρχικό Κυριάκο Ξυμητήρη.
Φωτιά σε όλα τα κελιά.
ΚΚ
Απρίλης 2025
Φυλακές Κασσαβέτειας
Πηγή: Athens Indymedia
Πρόσφατα σχόλια