Τώρα που τελείωσε η απεργία (18/10/2024) να μπούμε σιγά σιγά στα εσωτερικά θέματα του Δαφνί. Εδώ στο Ψ.Ν.Α Χαϊδαρίου η κατάσταση είναι βρωμερά βαλτωδης. Οι αντικειμενικές – υλικές συνθήκες που συγκροτούν τα κτιριακά συγκροτήματα δεν απέχουν και πολύ απ’ αυτό που χαρακτηρίζεται ως φύλακες με την ποιότητα που αυτές έχουν στον Ελλαδικό χώρο.Όροφοι που έχουν περίπου 10 μικρούς θαλάμους, στους οποίους διαμένουν τρείς με τέσσερις ασθενείς και “ασθενείς”, όπου τα κρεβάτια είναι οριακά κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο, κάτι σαν τα κελιά του Κορυδαλλού εποχής 2006. Με μια τηλεόραση για 30-40 άτομα κι αυτή κολλημένη στον AlPHA μόνιμα σαν να γυρίζουμε την ” φωλιά του Κούκου ” χωρίς τον Τζακ Νίκολσον. Τα κινητά τηλέφωνα σε άλλα κτίρια να επιτρέπονται για 15 λεπτά ενώ σε άλλα για περισσότερες ώρες, αλλά σε κανένα να μην είναι ελεύθερα χωρίς περιορισμούς για την επικοινωνία των ασθενών με το εξωτερικό και κοινωνικό περιβάλλον τους!
Με φαγητό συσκευασμένο από εταιρία κετερινγκ, λίγης ποσότητας και χαμηλής ποιότητας, που σίγουρα έχει κλείσει ένα “ταπεινό”συμβόλαιο για περίπου 600 ασθενείς.Με νοσηλευτές που ασκούν ιδιαίτερα σκληρή σωματική βία σε νοσηλευόμενους ως σαν να γυρνάει ο χρόνος πίσω σε ελληνικές φυλακές του 1984, όταν το ξύλο από τη “σωφρονιστική υπηρεσία ” ήταν καθημερινό “επίτευγμα”.Με ψυχιάτρους που βολεύονται για την επίλυσή των προβλημάτων που έχουν οι ασθενείς με τις οικογένειές, τους γείτονές τους διαμέσου μεγάλης χορήγησης ναρκω-φαρμακων με αποτέλεσμα να απελευθερώνονται μετά από μήνες σαν άτομα με νοητική υστέρηση έχοντας βυθιστεί σε μαστουρες, που όντως τους δείχνει “ήρεμα-ζομπι” ώστε να επανέλθουν στο κοινωνικό τους περιβάλλον. Ιστορίες ανθρώπων που φυτεύτηκαν εδώ για κληρονομικές διάφορες προκειμένου να θεωρηθούν τρελοί και ανίκανοι να διαχειριστούν τις οικογενειακές περιουσίες τους ώστε να περάσουν στα χέρια αυτών που τους έστειλαν με δόλιο τρόπο στο ψυχιατρείο και γιατί όχι και με το ανάλογο αντάλλαγμα προς αυτές/ους που τους εξυπηρετούν να πετύχουν τα αισχρά και βρώμικα σχέδια απέναντι στα αδέρφια ή τα παιδιά τους.Για άλλη μια φορά ο Ρώσος επαναστάτης Μιχαήλ Μπακούνιν δικαιώνεται στο ζήτημα της αλυσιδωτής σχέσης που έχει η το τερατακι της εξουσίας, το οποίο πάντα ξεκινάει με ισχύ από πάνω και κατηφορίζει προς τα κάτω ακουμπώντας όλες τις ανθρώπινες βαθμίδες. Η βρώμα ξεκινάει από ψηλά και φτάνει ως τον τελευταίο τροχό της αμάξης, τους ασθενείς.Δυστυχώς η ανθρωπινοτητα χάνεται και ειδικότερα απέναντι στους ασθενείς.Φυσικά το εργαζόμενο προσωπικό, ιατρικό και νοσηλευτικό, κάτω από τραγικές συνθήκες και ελλειπείς βάσεις, έχοντας να αντιμετωπίσει τις βουλές του Υπουργού Άδωνι που θέλει να ιδιωτικοποίησει έναν δημόσιο θεραπευτικό χώρο για να τον δώσει με το αζημιωτο τροφή για ξενοδοχειακές και άλλες εταιρίες, και με όλες τις καθημερινές δυσκολίες με ελλιπές και ίσως και ανέτοιμο ανθρώπινο δυναμικό πώς να ανταπεξέλθουν στα καθήκοντά τους; Πόσο δε μάλλον αν έχουν να ανταγωνιστούν συναδέλφους που με μερικά αργύρια απελευθερώνουν τους ασθενείς άμεσα ενώ θα έπρεπε ή δε θα έπρεπε;
Η αλήθεια εδώ στο Ψ.Ν.Α Χαϊδαρίου πονάει πολύ και ειδικότερα όλες και όλους εμάς που είμαστε στα χέρια τους. Ένα μπράβο σε όσες και όσους πριν δύο μέρες απεργησαν για να υπερασπιστούν το χώρο εργασίας τους, αλλά εκτός αυτού τους μείζονος ζητήματος υπάρχουν μέσα στα κτίρια ψυχές που καίγονται χωρίς αιτία και λόγο κι αυτό απαιτεί πιο μαχητική θέση από ανθρώπους που αντιλαμβάνονται τη ζωή ως μια και ει δυνατόν όμορφη κίνηση. Τα εσωτερικά ζητήματα με τους ασθενείς πιστεύω πως με έναν μικρό αριθμό αποφασισμένων, καθαρών και ανθρώπινων χαρακτήρων λύνονται σχετικά εύκολα, αρκεί η κεφαλή του ψαριού να τους αφήσει να κινηθούν με θετική και προοδευτική διάθεση προς γρήγορη αλλαγή της πορείας καθίζησης που έχει πάρει το μέρος.Εκτός αν χρειάζεται πάλι κάτι αντίστοιχο με την ” Επαναστατική αλληλεγγύη” που το 1990 εκτέλεσε ένα βράδυ τον ψυχίατρο Μαρατο και το πάει ακόμα πιο ψηλά και στοχεύσει στο κεφάλι του ψαριού, ώστε να δείξει μια πιο ολοκληρωμένη οπτική τι σημαίνει η φράση από πάνω ως κάτω.Εμείς οι αναρχικοί/ες δεν είμαστε ιερείς της βίας και προσωπικά θεωρώ ότι παρόλα τα σκατα που μας ρίχνει καθημερινά το κρατικο-εξουσιαστικο σύστημα η άσκηση αιματοβαμμένης βίας είναι τελευταία επιλογή. Ας μείνει έτσι αλλιώς οι μέρες που ζούμε παγκόσμια δείχνουν άλλη σειρα στην ποιότητα της βίας που ασκείται και καλό θα ήταν εγχώρια να μείνουμε με τη δική μας σειρά αλλιώς ουαι κι αλίμονο τί μπορεί να συμβεί, και μετά τέλος οι ανέμελες διακοπές στα νησιά μας και οι περίπατοι σε όσα δάση έχουν μείνει όρθια χωρίς να έχουν καεί. Κι αυτό θα αφορά αρκετές και αρκετούς και είναι κρίμα να φύγουν από μία μικρή ή μεγάλη αιχμηρή και σιδερένια μπίλια.
Πηγή: Athens Indymedia
